Kobieciarze w Warszawie (26-30 listopad 2008)

Przybyli, zwiedzili, pogadali i pojechali. Było intensywnie i ciekawie. Program mieli napięty, bo oprócz spotkań z komiksiarzami, studentami i innymi artystami, zaplanowano kilka wywiadów i nagranie dla TVP Kultura (emisja podobno na początku stycznia). Z tego, co Pedro i João mówili w sobotę, mieli już serdecznie dość powtarzania pewnych rzeczy na temat komiksu, który powstał osiem lat temu (później samym komiksem zajmowali się tylko dorywczo; Pedro w tej chwili tworzy historyjkę pt. Margem Sul/Południowy brzeg, którą zaplanował na około 200 stron! A więc jest na co czekać; póki co powstała około jedna czwarta całości). Bardzo fajnie się złożyło, że w tym roku zostały opublikowane tłumaczenia komiksu Ty jesteś kobietą mojego życia, ona jest kobietą moich snów na francuski i polski, być może to da autorom dodatkowy impuls do tworzenia komiksów wspólnie (albo i osobno)? Ja nie mam nic przeciwko, jeśli ich kolejne prace w duecie będą tak dobre. Ale jeśli chodzi o publikację we Francji to szkoda, że autorów nie zaproszono również tam na promowanie swojego albumu. Z opowieści Pedro wynika, że francuskie wydanie „Kobiety” zostało zrobione „po partyzancku”, bez większego kontaktu z autorami (co zaowocowało fatalnym błędem w tłumaczeniu- kwestia kiedy Elsa po seksie z Tomasem pyta Nie doszedłeś we mnie? została przełożona na francuski jako Nie spenetrowałeś mnie?; to oczywiście pokazuje też nieznajomość, ze strony tłumacza, medium, z którym miał do czynienia i chyba pokazuje, że konieczne jest pisanie prac teoretycznych o tłumaczeniu komiksu; z drugiej strony, jeśli ktoś sięgnie po pozycje teoretyczne z zakresu tłumaczenia audiowizualnego, może się sam uświadomić na ile ważny jest związek słowa z obrazem i wszelkie ich interakcje) i bez proszonej wizyty. A w pRzYpAdKu Francji, która ma ogromny rynek komiksowy, chyba było by warto zrobić wszystko, aby komiks zaistniał, został zauważony, nie zniknął w zalewie innych tytułów. A co lepiej promuje sam komiks jeśli nie wizyta jego autorów?

Pedro Brito/Joao Fazenda w Warszawie (26-30 listopad 2008)

Pokaz slajdów powered by Picasa.

W Polsce zaczęło się na UW. Prezentacja była skróconą wersją tego, co następnego dnia autorzy zaprezentowali na ASP (tutaj podziękowania dla Daniela Chmielewskiego, który zorganizował to spotkanie). Pedro i João bardzo ciekawie pokazali jak ewoluował ich wspólny komiks od gry słownej w tytule (tak, tytuł był pierwszy, a cała historia została do niego dopisana), poprzez zapiski, szkice, wzajemne inspirowanie się scenarzysty i rysownika. Jeśli chodzi o rysunek, to można było zobaczyć ile wysiłku kosztowało João osiągnięcie efektu pospiesznego szkicu: planowanie układu planszy, szkic ołówkowy, potem tuszowanie i nakładanie plam. Można też było dowiedzieć się, że niektóre z rysunków w komiksie wykonał właśnie Pedro (co można poznać po nosach postaci, tych z tła). Bardzo obrazowo i sugestywnie poznaliśmy kulisy powstawania tego komiksu. No i co cieszy, na obu spotkaniach dopisała publiczność. Bez przesadnego tłoku, ale w sam raz. Trochę słabiej wypadło podpisywanie w CK, chociaż autorzy i tak przez 2 godziny byli zajęci autografowaniem rysunkowym i tekstowym. Również w CK swoje 20 min dostała TVP Kultura. W zasadzie wywiad był rzeczowy, ale nie dowiecie się z niego nic ponad to, co przeczytacie wcześniej (?) w wywiadach na AK, Motywie Drogi czy w najbliższym (?) Ziniolu. No i była jeszcze Tertúlia, choć na zasadach trochę innych niż oryginalnie odbywa się w Lizbonie (o tej piszę w gotowym już felietonie do kolejnego numeru pisma Splot). Nie było mnie tam (bo byłem na Biohazardzie), więc więcej nie dopowiem. Podobno João coś malował na ścianie, choć nie w takim rozmiarze jak tutaj:



A w sobotę trochę zwiedzania, pożegnalna kolacja z tradycyjnym polskim jedzeniem i piciem (tak, żubrówka była, panowie o niej słyszeli i pytali od pierwszego dnia pobytu, więc dostali- smakowało bestiom!), a potem tradycyjna polska parapetówka (no może nie do końca, bo w umeblowanym mieszkaniu…) u Basi, która w Łodzi nie poszła na MFK tylko na babeczki. Zemściłem się za to łącząc markerem kropki na jej ścianie :lol: (bez specjalnego entuzjazmu ze strony właścicieli). Na całe szczęście nie ma zdjęć z tego spotkania… Degustacji było sporo i troszkę się zmęczyliśmy. W międzyczasie Pedro machnął rysunek na okładkę iberystycznego pisma wydziałowego (pokażę jak już wyjdzie pismo), a potem rozdawaliśmy we trojkę (Pedro, João i ja) markerami autografy tatuażowe (najwięcej zrobiła sobie chyba Basia). Swój („Lizbon Lover") prezentuję:



Ma ten tatuaż chyba związek z tym komiksem:



Doczekałem się też fajnych rysunków z dedykacjami oraz alternatywnego zakończenia historyjki z El Bruto z tomiku Nem Carne, nem peixe!.



W tym wszystkim jest tylko jedna bardzo zła wiadomość, którą przekazał Pedro. To tylko plotka, tzn. nigdzie jeszcze jej nie zweryfikowałem, ale podobno wydawnictwo Devir, a dokładniej jego portugalski oddział, przestał istnieć… Może to niestety oznaczać problemy i opóźnienia w publikacji kolejnej Kapeli… Oby tak się nie stało, oby nie.

Panowie Brito i Fazenda wyglądali na bardzo zadowolonych z wizyty i zabawy. Nie wiem czy zmęczenie poprzedniej nocy jednak nie przeszkadzało im trochę w drodze powrotnej… Voltem sempre!

qba

pssst! a tu mnie Daniel uprzedził z relacją.